جوشقان و كامو، 2 روستايي كه چند وقت پيش با هم يك شهر شده‌اند، از اين‌جور جاها هستند؛ 2 روستاي ‌آباد و زيبا كه در دره‌هاي كوه‌هاي كركس قرن‌هاست خوابيده‌اند.

كوه‌هاي كركس مانند يك جزيره دراز در وسط كوير مركزي و لوت هستند از اين آبادي‌هاي كوچك و سرسبز و بكر كه روستاها و مزارع ارزشمندي لابه‌لاي شيار‌ها و دره‌هاي آن قايم شده‌اند.

بد نيست بدانيد

جوشقان و كامو در 60 كيلومتري كاشان و 90 كيلومتري اصفهان قرار گرفته‌اند.

سنگ‌هاي بناي ميدان آزادي همه از كوهي در جوشقان كنده شده‌اند. 

از مزارع جوشقان و كامو سالي 500 تن گل‌محمدي به‌دست مي‌‌آيد و به خاطر هواي خوب اينجا، بوته‌هاي گل‌محمدي تا 60 روز گل دارند.

به عقيده آرتور پوپ در كتاب هنر ايران، جوشقان در دوره صفويه مركز كارگاه‌هاي سلطنتي بافت بوده است. از حدود 150 قالي نفيس ايراني كه او در كتابش معرفي كرده، 36 نمونه آن جوشقاني است.

به جوشقان «كوشكون» مي‌گويند. كوشك به معني كاخ شاه يا حاكم محلي است. اين نامگذاري به اين خاطر است كه 2 كوشك در جوشقان بوده است؛ يكي در جنوب و ديگري در شمال.

كاربرد سفره‌ها براي خمير كردن آرد و همين‌طور نگهداري نان بوده است. در سفره كم‌نقش‌تر، آرد را خمير مي‌كردند و روي آن را مي‌پوشاندند تا ورز بيايد و نان‌هاي پخته شده را در سفره‌هاي زيباتري  جمع مي‌كردند. مشخصه سفره‌هاي كامو كه در رنگ‌ها و اندازه‌هاي متفاوت بافته مي‌شوند، نوارهاي نوك تيز حاشيه‌هاي آن است.